هواوی P40 پرو و ساختار مستحکم و طراحی جذابش، از همان اولین برخورد میخواهد فریاد بزند که یک پرچمدار واقعی است و قرار نیست کم و کاستی داشته باشد. حتی وقتی صفحه نمایش آن را روشن میکنید و از قفل گوشی میگذرید، باز هم این تجربه عالی ادامه دارد.
P40 پرو حتی در نگاه اول کمتر شبیه دیگر گوشیهای امروزی است که دلیل آن هم از نظر من، خمیدگی شیشه رویی نمایشگر در بالا و پایین و البته در کنارهها است. اما همچنان یک ابهام درباره این گوشی وجود دارد و آن این است که نبود سرویسهای گوگل، تجربه کاربری این گوشی را چقدر تحت تاثیر قرار میدهد.
در ادامه نقد و بررسی هواوی P40 پرو با ما همراه باشید تا بیشتر با این محصول جذاب هواوی آشنا شویم و داستان GMS و HMS را هم بیشتر بررسی کنیم.
طراحی
همه چیز در طراحی این گوشی، به نمایشگر و شیشه رویی آن مرتبط میشود. در قسمت پشتی که مثل بقیه گوشیهای امسال، دوربینها را در یک ماژول مستطیل شکل میبینیم. در لبه پایینی هم مثل چندتایی از پرچمداران دیگر و حتی گوشیهای پرچمدار قبلی هواوی، شیار سیمکارت در کنار بلندگو و میکروفون و پورت USB-C قرار گرفته است.
شیشه پشتی هم در هر چهار طرف دارای خمیدگیهای متفاوتی است تا در دست نشستن هواوی P40 پرو حس خوبی داشته باشد. همین شیشه به خوبی با فریم آلومینیومی P40 پرو ترکیب میشود اما طراحی خاصی ندارد و در این رنگ خاکستری، عاشق جذب اثر انگشت و چربی است. اما برویم سراغ قسمت جلویی این گوشی؛ جایی که همیشه در استفاده از P40 پرو با آن سر و کار داریم.
خمیدگی در کنارههای نمایشگر این گوشی به اندازه میت ۳۰ پرو زیاد نیست و ملایمتر است. جوری که لمس اتفاقی نمایشگر هم کمتر اتفاق میافتد و وجود این خمیدگیها، استفاده از جسچرهای اندروید ۱۰ برای عقب رفتن را جذابتر میکند.
در پایین و بالای نمایشگر اما با اینکه هیچ خمیدگی وجود ندارد، اما شیشه روی نمایشگر به سمت پایین کشیده شده و همین باعث شده تا در وحله اول، حاشیههای نمایشگر چندان به چشم نیایند و در وحله بعد، جسچرهای رفتن به صفحه Home و آوردن صفحه اعلانات هم حس بهتری داشته باشند.
البته طراحی این گوشی بدون نقص هم نیست. برای مثال بیرون زدگی دوربینهای پشتی، زیاد از حد به نظر میرسند. حتی وقتی گوشی را در دست گرفتهاید، اگر قابی روی آن نداشته باشید، بازهم ماژول بزرگ دوربین را زیر انگشتان خود حس میکنید که لبههای تیزی دارند. وزن گوشی هم در مقایسه با گوشی مثل آیفون ۱۱ پرو مکس، زیادتر از آن چیزی که هست به نظر میرسد.
در کل اما با یک گوشی با ظاهری خاص و جذاب روبرو هستیم که کیفیت ساخت بسیار بالایی دارد و البته، جز این هم از آن انتظاری نمیرود.
نمایشگر ۶.۵۸ اینچی
ترند امسال نمایشگرهای موبایلی یعنی ۹۰ هرتزی یا ۱۲۰ هرتزی بودن، به پرچمدار جدید هواوی هم رسیده است. صفحه نمایش این گوشی با اندازه ۶.۵۸ اینچیاش، نرخ تجدید ۹۰ هرتزی دارد که همین موضوع به تنهایی باعث شده P40 پرو، روانترین و سریعترین گوشی هواوی تا به امروز به نظر برسد.
رزولوشن این پنل OLED هم امسال هوشمندانهتر انتخاب شده است. سال پیش و در P30 پرو شاهد نمایشگر فولاچدی پلاس بودیم که رزولوشنی معادل ۲۳۴۰ در ۱۰۸۰ پیکسل داشت. حالا در P40 پرو ۲۲۰ پیکسل در عرض و ۳۰۰ پیکسل در طول اضافه شده تا نمایشگر این گوشی با نرخ ۴۴۱ پیکسل در هر اینچ، شارپتر از نسل قبلی خودش باشد.
رنگها، میزان روشنایی و کانتراست، همگی در سطح عالی قرار دارند و جز این هم از یک پنل OLED انتظار نداریم. شاید بهتر بود کمی میزان حداکثر روشنایی این نمایشگر بیشتر باشد تا در زیر نور آفتاب احساس کمنور بودن صفحه نمایش نداشته باشیم. اما خب این مورد هم آنقدر حاد نیست که آن را نقطه ضعف هواوی P40 پرو نام ببریم.
از نظر تنظیمات، همان گزینههای همیشگی گوشیهای هواوی را در این گوشی هم داریم. گزینههایی مثل تغییر پروفایل رنگی نمایشگر از Vivid به Normal که نمایشگر را از حالت نمایش رنگهای DCI-P3 به فضای رنگی sRGB میبرد. امکان پایین آوردن رزولوشن و نرخ تجدید نمایشگر هم برای این گوشی در نظر گرفته شده که به نظرم اگر به شارژدهی بیشتر نیاز ندارید، لطفا به خودتان این لطف را بکنید که آنها را روی High بگذارید و از نمایشگر این گوشی لذت ببرید.
امکان مخفی کردن حفره داخل نمایشگر هم در تنظیمات این گوشی وجود دارد. این حالت نواری مشکیرنگ در بالای رابط کاربری قرار میدهد تا دیگر دوربین سلفی و دیگر سنسورهای قرار گرفته در حفره، مزاحم نباشند.
اما حفره نمایشگر قطعا از رقبای مشابه بزرگتر است ولی سنسورهای مربوط به تشخیص چهره هم در داخل آن قرار داده شده تا اندازه آن قابل توجیه باشد. صحبت از تشخیص چهره شد و بگذارید برویم سراغ آن و سنسور اثر انگشت.
تشخیص چهره سه بعدی و سنسور اثر انگشت
در داخل حفره نمایشگر و در کنار دوربین سلفی و سنسور مجاورت و سنسور سنجش نور محیط، یک دوربین IR یا اینفرارد هم قرار گرفته که در تشخیص چهره کاربرد دارد. اگرچه با عکس نمیتوانید تشخیص چهره هواوی P40 پرو را گول بزنید اما امنیت آن هم به اندازه آیفون ۱۱ و یا پیکسل ۴ نیست. این گوشیها در سیستم تشخیص چهره خود از Dot Projector هم استفاده میکنند که تعداد زیادی نقطه نوری به چهره میتابانند و پس از محاسبه زمان بازگشت آنها به دوربین اینفرارد، عمق و جزئیات صورت را به صورت سه بعدی تشخیص میدهند.
هواوی P40 پرو اما فاقد Dot Projector است و به همین دلیل تنها به دوربین اینفرارد اتکا میکند تا تشخیص چهره را به انجام دهد. برای همین امنیت تشخیص چهره این گوشی در حد رقبا نیست اما این موضوع آنقدر هم اهمیت ندارد چراکه سنسور اثر انگشت هم در زیر نمایشگر قرار گرفته که بسیار مطمئنتر است.
این سنسور اثر انگشت نسبت به گوشیهای قبلی هواوی، سی درصد بزرگتر و سریعتر شده و در عمل نیز به سرعت انگشت را اسکن و گوشی را باز میکند. در کل اگر هر دو حالت را روشن کرده باشید، یا با تشخیص چهره به سرعت وارد گوشی میشوید و یا با اسکنر اثر انگشت.
سختافزار
طبق روال سالهای گذشته، این بار هم شاهد بهترین پردازنده شرکت هواوی هستیم. امسال این پردازنده، Kirin 990 5G نام دارد که همانطور که از نامش هم پیداست، پشتیبانی از ۵G را هم به P40 پرو آورده ولی خب فعلا که امکان استفاده از آن در ایران وجود ندارد.
در کنار این پردازنده، ۸ گیگابایت حافظه رم و ۱۲۸، ۲۵۶ و یا ۵۱۲ گیگابایت حافظه داخلی از نوع UFS 3.0 هم قرار گرفته است. قطعا گوشیهای اندرویدی هستند که رم بیشتری دارند اما مدیریت حافظه رم در P40 پرو آنقدری خوب هست که احساس نیاز به رم بیشتر از ۸ گیگابایت نداشته باشیم. حافظه داخلی هم که اگر فکر میکنید کمتر از نیاز شماست، میتوانید تا ۲۵۶ گیگابایت دیگر به آن و به کمک نانو کارت هواوی اضافه کنید.
بنچمارکهای این پردازنده در اپلیکیشنهای مختلف وجود دارند و قرار نیست اعداد و ارقام آنها چیزی به ما بگویند جز اینکه با یکی از بهترین پردازندههای موبایلی روبرو هستیم. بنچمارکها تقریبا در تمامی بخشها، کمی عقبتر از A13 اپل، اسنپدراگن ۸۶۵ و اگزینوس ۹۹۰ هستند. اما سرعت گوشی در عمل واقعا بالاست و اینطور نیست که از گوشیهایی با پردازندههای گفته شده، کندتر یا ضعیفتر باشد.
اپلیکیشنها به سرعت باز میشوند و جابهجایی بین اپلیکیشنهای مختلف هم بدون هیچ مشکلی و به سرعت انجام میشود. بازیهای سنگین مثل آسفالت ۹ و Call of Duty Mobile هم در بهترین تنظیماتشان به سادگی اجرا میشوند. نکته جالب اینجاست که کمتر شاهد داغ شدن پردازنده و بخش پشتی گوشی بودم و در عین حال، حالت Performance Mode هم روشن بود و تمام بازیها هم در بالاترین تنظیمات اجرا میکردم.
به شخصه فکر میکنم خیلی وقت است به مقطعی رسیدهایم که دیگر گوشیهای پرچمدار از نظر سرعت عالی هستند و جای هیچ صحبت دیگری باقی نذاشتهاند. هواوی P40 پرو هم از این قاعده مستثنی نیست و به لطف پردازنده قوی و نمایشگر ۹۰ هرتزی، واقعا عملکرد روان و دلچسبی دارد.
دوربین
هواوی P40 پرو در بخش پشتی خود سه دوربین با سه زاویه دید مختلف دارد و یک دوربین ToF هم برای سنجش عمق میدان در آن قسمت قرار گرفته است.
دوربین اول، ۴۰ مگاپیکسلی است و لنزی با فاصله کانونی عریض و ۱۸ میلیمتری دارد. به دلیل اینکه نسبت سنسور این دوربین ۱۶:۹ انتخاب شده، هواوی نامش را دوربین سینمایی گذاشته. این دوربین از دوربین اولترا واید گوشیهای دیگری مثل خانواده گلکسی اس ۲۰ و یا آیفون ۱۱ عریضتر نیست اما دلیل آن قابل توجیه است.
درواقع سنسور این دوربین، بزرگتر از دیگر سنسورهایی است که برای دوربینهای اولترا واید استفاده میشوند. لنزهای اولترا واید ۱۳ میلیمتری که در آیفون ۱۱ یا خانواده گلکسی اس ۲۰ شاهد هستیم نیز اندازه بزرگی دارند و همزمان دیافراگم آنها به ترتیب f/2.4 و f/2.2 است.
حال اگر برای سنسور بزرگ ۴۰ مگاپیکسلی هواوی P40 پرو لنزی به همان میزان عریض در نظر بگیریم، ماژول این دوربین ضخیمتر میشود و اگر بخواهیم به جای f/2.4 از f/1.8 استفاده کنیم، باز هم این ماژول بزرگتر میشود. اما با انتخاب لنز ۱۸ میلیمتری f/1.8، میتوان ضخامت این دوربین در اندازه معمول نگه داشت و همزمان کیفیت بسیار بهتری دریافت کرد. در نهایت برای رسیدن به کیفیت بهتر، کمی از عریض بودن لنز کاسته شده.
دوربین اصلی هواوی P40 پرو هم سنسور ۵۰ مگاپیکسلی و از نوع RYYB دارد. در جلوی این دوربین هم لنزی با فاصله کانونی ۲۳ میلیمتر قرار گرفته و دیافراگم آن هم f/1.9 است. این دوربین با ترکیب هر چهار پیکسل در یک پیکسل، به صورت پیشفرض عکسهایی تقریبا ۱۲ مگاپیکسلی تحویل میدهد. در نهایت دوربین سوم که پریسکوپی و ۱۲ مگاپیکسلی است، زوم ۵ برابری اپتیکال و ۵۰ برابری دیجیتال را فراهم میکند. به جز دوربین اولترا واید، دو دوربین دیگر از لرزشگیر اپتیکال هم بهره میبرند.
دوربین سلفی که در جلوی این گوشی قرار گرفته نیز سنسور ۳۲ مگاپیکسلی دارد اما قرار نیست در این بررسی، به این دوربینها بپردازیم. در عوض در یک مطلب جداگانه، زیر و بم این دوربینها را بررسی میکنیم تا ببینیم عملکرد بهترین گوشی هواوی برای عکاسی، چقدر مطابق انتظارات است.
نرمافزار
هواوی P40 پرو از ابتدا با اندروید ۱۰ و رابط کاربری EMUI 10.1 همراه است. به طور کلی EMUI جدید در اندروید ۱۰، تفاوت زیادی با نسلهای قبلی ندارد. بیشترین تغییرات آن شامل بازطراحی اپلیکیشن Settings، اضافه شدن ویژگی دارک مود و همچنین بازطراحی صفحه اعلانها میشود.
اپلیکیشنها و سرویسهای همیشگی هواوی هم در این گوشی حاضر هستند با این تفاوت که حالا دو اپلیکیشن و سرویس جدید هم داریم. سرویس Huawei Cloud که حالا بخشی از سرویسهای موبایلی HMS است، به این گوشی اضافه شده و برای انتقال اپلیکیشنها و اطلاعات گوشی قبلیتان هم اپلیکیشن Phone Clone در نظر گرفته شده است.
از آنجایی که خبری از سرویسهای گوگل یا همان GMS نیست، در نتیجه فروشگاه نرمافزاری Play Store هم در هواوی P40 پرو حضور ندارد. فروشگاه نرمافزاری پیشفرض این گوشی، اپ گالری هواوی است که با وجود اینکه چندین هزار اپلیکیشن در آن آماده دانلود است، اما هنوز چندین شبکه اجتماعی و بازیهای مشهور، در این فروشگاه دیده نمیشوند. با Phone Clone اما تمام اپلیکیشنهای گوشی اندرویدی قبلیتان هم به هواوی P40 پرو منتقل میشوند. برای انتقال پیامکها و مخاطبین و عکسها هم میتوانید از این اپلیکیشن در P40 پرو استفاده کنید.
وضعیت اپلیکیشنها در گوشیهای HMS همچنان مانند قبل است. برای دانلود اپلیکیشنها میتوانید علاوه بر اپ گالری، هم سراغ نصب کافه بازار بروید و یا هم سراغ نصب فروشگاه نرمافزاری APK Pure. درصد زیادی از اپلیکیشنهایی که نصب میشوند، با گوشی سازگاری دارند و پیام اخطاری درباره نبود سرویسهای گوگل نمیدهند. در این میان و فعلا تا به امروز، دو اپلیکیشن اسنپ و تپسی، روی این گوشی اجرا نمیشوند و باید از نسخه وب آنها استفاده کرد.
هواوی اما در مراسم معرفی هم قول داد که مشکلات این چنینی به زودی حل خواهند شد زیرا این شرکت مستقیما با کافه بازار و دیگر کسبوکارهای ایرانی همکاری میکند تا اپلیکیشنهای آنها را بدون مشکل به هواوی P40 پرو و البته دیگر گوشیهای HMS بیاورد.
باتری و بلندگو
ظرفیت باتری هواوی P40 پرو نسبت به نسل قبل تفاوتی ندارد و همچنان یک باتری ۴۲۰۰ میلیآمپری در این گوشی شاهد هستیم. این باتری با شارژر ۴۰ واتی که در بستهبندی P40 پرو قرار داده میشود، در کمتر از یک ساعت از صفر تا صد شارژ میشود.
پشتیبانی از شارژ بیسیم هم تا سرعت ۲۷ وات در این گوشی وجود دارد. نکته جالب دیگر این است که هواوی میگوید شارژ بیسیم معکوس با این گوشی هم همچنان همان حداکثر سرعت ۲۷ واتی را داراست.
شارژ دهی باتری هواوی P40 پرو واقعا عالی است و از پس یک روز استفاده سنگین، به خوبی برمیآید. حتی اگر استفاده سبکی از گوشی داشته باشید، میتوانید تا اواسط روز بعد هم همچنان از میزان شارژ باقی مانده استفاده کنید.
نکته جالب دیگر این است که با وجود اضافه شدن نمایشگر ۹۰ هرتزی، عمر باتری آنقدری که انتظار داشتیم نسبت به P30 پرو فرقی نکرده که خبر خوشحالکنندهای است.
در نهایت میرسیم به بلندگوی گوشی. تقریبا تمام بخشهای سختافزاری هواوی P40 پرو از نظر من رضایتبخش و کامل بودند. اما بلندگوی این گوشی یک نقطه ضعف هواوی P40 پرو است که احتمالا به سرعت متوجه آن میشوید.
این گوشی تنها یک بلندگوی مونو در لبه پایینی خود دارد. حتی اگر دقت کرده باشید، شیاری برای بلندگوی تماس در بالای نمایشگر این گوشی دیده نمیشود و صدای تماسها هم از طریق نمایشگر منتقل میشوند.
بدی بلندگوی مونوی این گوشی که مخصوصا در بازیها متوجهاش میشوید، این است که به سادگی قابل پوشاندن است. یعنی تنها کافی است وسط بازی دستتان اشتباهی برود روی بلندگو و دیگر هیچ صدایی نشنوید. برای پخش موسیقی و یا گوش دادن به پادکست با صدای بلند، حجم صدای این بلندگو در سطح خوبی قرار دارد اما در حین تماشای محتوای ویدیویی که صدای استریو دارد، بازهم دلتان برای یک گوشی دیگر با بلندگوهای استریو تنگ میشود.
جمع بندی
هواوی P40 پرو واقعا بدون شک بهترین گوشی است که هواوی تا به امروز ساخته است. این گوشی جلوی هر ویژگی را تیک میزند و هرچه از آن بخواهید را به بهترین شکل ممکن انجام میدهد.
از نظر دوربین هم این گوشی بدون شک و حداقل از نظر سختافزاری، از تمام رقبای خود جلوتر است اما باید در بررسی اختصاصی دوربین آن نتایج را ببینیم و قضاوت کنیم. نبود سرویسهای گوگل ممکن است ابتدا باعث ترستان شود ولی اپلیکیشنهای پرکاربرد گوگل مثل کروم و گوگل مپس هم قابل نصب و استفاده هستند. در نهایت اگر با نبود سرویسهای گوگل مشکلی ندارید، هواوی P40 پرو میتواند یکی از بهترین انتخابها باشد.
طراحی جذاب با ارگونومی خوب
نمایشگر عالی
عملکرد قدرتمند و شارژدهی خیلی خوب باتری
دوربینهای قدرتمند
نبود سرویسها و اپلیکیشنهای گوگل
بلندگوی ضعیف و مونو