حامد بهداد بازیگر ایرانی اول کار که به سینما آمد به خاطر شیوه‌ی بازی برونگرایانه‌اش طرفداران پروپاقرص‌اش به او لقب مارلون براندوی سینمای ایران دادند. البته که قیاس مع‌الفارغ بود اما به هر حال حامد بهداد از آن بازیگرانی است که نه فقط جلوی دوربین سینما که جلوی دوربین عکاسان هم در تمام این سال‌ها فیلم بازی کرده است. انتخاب بهترین نقش‌های حامد بهداد اتفاقا کار ساده‌ای است. در کارنامه‌ی مفصلش کاملا مشخص است که در کدام فیلم‌ها بهترین بازی را داشته است.
او می‌تواند نقش کاراکترهای عصبی و خشمگین و برون‌گرا را به خوبی ایفا کند. یکی دو نقش کنترل‌شده‌تر هم در کارنامه‌اش دارد که اتفاقا فیلم‌هایی هستند که مثل «هر شب تنهایی» رسول صدرعاملی یا «سعادت آباد» مازیار میری نکات قابل توجهی دارند.
حامد بهداد متولد ۱۳۵۲ در مشهد است. بازیگری تئاتر خوانده است. ورودش به عالم بازیگری با فیلم «آخر بازی» همایون اسعدیان همراه بود. همان اولین فیلم نظر همه را به بازی بهداد جلب کرد. در شرایطی که بازیگران سینمای ایران همه در تلاش بودند که بازی‌های زیرپوستی به اصطلاح داشته باشند و مد شده بود بازی را خوب بدانند که دیده نشود بهداد با سر و صدای زیاد و بازی برونگرایانه وارد سینمای ایران شد.
این ویدیو از اولین حضور تحسین‌شده‌ی حامد بهداد در فیلم «بوتیک» حمید نعمت‌الله را به تصویر می‌کشد تا همکاری دوباره‌اش با نعمت‌الله در فیلم «آرایش غلیظ» که آن فیلم هم مورد تحسین منتقدان واقع شد و بازی بهداد هم در آن خیلی خوب به چشم آمد.
پیش‌تر مقاله‌ای درباره‌ی بهترین فیلم‌های حامد بهداد نوشته بودیم شاید یادآوری آن سکانس‌ها کمک کند تا مروری کنیم روی کارهای بازیگری که این روزها کمتر از دهه‌ی هشتاد خبرساز است اما همچنان طرفدارانش منتظرند تا فیلمی از او روی پرده‌ی سینماها برود و هنوز هم می‌تواند منتقدان را غافلگیر کند.
*عکس کاور از امیرحسین غضنفری در سایت سینماپرس
